Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich: Europa inwestująca w obszary wiejskie". Instytucja Zarządzająca PROW 2014-2020 - Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Funkcjonowanie LGD współfinansowane jest ze środków Unii Europejskiej w ramach działania 19 Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER, poddziałania 19.4 „Wsparcie na rzecz kosztów bieżących i aktywizacji” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.
Pałac w Posadowie.
Tą jedną z najoryginalniejszych siedzib wielkopolskich zbudował dla Władysława Łąckiego w latach 1869-1870 Stanisław Hebanowski, zapewne według projektów przywiezionych przez Łąckiego z Francji. Herby, Łąckiego Korzbok (trzy karpie) i Drogosław (strzała) jego żony Antoniny ze Skórzewskich, umieszczone są w elewacji frontowej pałacu.
Pałac Duszniki
Kościół w Pniewach
Kuślin. Gmina z lotu ptaka
Pierwsze wzmianki o poszczególnych miejscowościach wchodzących w skład gminy Kuślin pochodzą z początku XV wieku. W trakcie budowy autostrady A-2 odkryto tutaj liczne ślady kultury łużyckiej. W latach 1886-1995 przez teren gminy przebiegała trasa kolejki wąskotorowej relacji Opalenica - Trzcianka – Lwówek oraz jej rozgałęzienia do Dusznik i Nowego Tomyśla.
Miedzichowo. Rondo.
Gmina Miedzichowo dysponuje licznymi walorami, które kwalifikują ją do terenów doskonale nadających się dla celów turystyczno-rekreacyjnych. Bez wątpienia jest to region, który w pełni zasługuje na miano Krainy Jezior i Lasów. Historia gminy Miedzichowo ściśle wiąże się z dużymi obszarami leśnymi, dominującymi w regionie. Przez lata powstawały tu liczne wsie olenderskie.
Nowy Tomyśl. Muzeum Wikliniarstwa i Chmielarstwa
W przeszłości obecne tereny Nowego Tomyśla pokrywały duże obszary, a na terenach tych można odnaleźć ślady wczesnego osadnictwa pochodzące sprzed 11 tysięcy lat. Potwierdzeniem tego są zachowane ślady, a wśród nich groby skrzynkowe z okolic Wytomyśla. Na dobre teren ten zagospodarowany został dopiero w XVIII wieku, dzięki osadnictwu olęderskiemu. Na terenach tych osiedlali się głównie Niemcy przybywający z Brandenburgii, Śląska i Pomorza, ale także Polacy.
Lwówek. Zegar.
W średniowieczu miasto nosiło nazwę Lwów, zaś od połowy XVI w. przyjęła się powszechnie nazwa Lwówek. Herbem gminy jest złoty gryf w pozycji stojącej. Cała postać umieszczona jest na błękitnej tarczy. Lwówek należy do grupy najstarszych miast w Wielkopolsce. Jego historia sięga XI w. Prawa miejskie uzyskał w 1414 r.
Pniewy. Jezioro.
Po raz pierwszy Pniewy zostały wymienione z nazwy w 1256 roku, mimo iż początki tej osady sięgają XII wieku. Lokalizacja przy ważnym szlaku handlowym prowadzonym z Poznania do Frankfurtu nad Odrą miała istotne znaczenie gospodarcze w X-XIV w. Miasto w przeważającym stopniu zamieszkiwali Polacy, dopiero w XVII i XVIII wieku zaczęła tu osiedlać się ludność żydowska oraz w znikomym stopniu osadnicy niemieccy.
Kuślin. Gmina z lotu ptaka
Pierwsze wzmianki o poszczególnych miejscowościach wchodzących w skład gminy Kuślin pochodzą z początku XV wieku. W trakcie budowy autostrady A-2 odkryto tutaj liczne ślady kultury łużyckiej. W latach 1886-1995 przez teren gminy przebiegała trasa kolejki wąskotorowej relacji Opalenica - Trzcianka – Lwówek oraz jej rozgałęzienia do Dusznik i Nowego Tomyśla.
Miedzichowo. Wspaniałe lasy na grzyby!
Gmina Miedzichowo dysponuje licznymi walorami, które kwalifikują ją do terenów doskonale nadających się dla celów turystyczno-rekreacyjnych. Bez wątpienia jest to region, który w pełni zasługuje na miano Krainy Jezior i Lasów. Historia gminy Miedzichowo ściśle wiąże się z dużymi obszarami leśnymi, dominującymi w regionie. Przez lata powstawały tu liczne wsie olenderskie.
Nowy Tomyśl. Chata olęderska w Sękowie
W przeszłości obecne tereny Nowego Tomyśla pokrywały duże obszary, a na terenach tych można odnaleźć ślady wczesnego osadnictwa pochodzące sprzed 11 tysięcy lat. Potwierdzeniem tego są zachowane ślady, a wśród nich groby skrzynkowe z okolic Wytomyśla. Na dobre teren ten zagospodarowany został dopiero w XVIII wieku, dzięki osadnictwu olęderskiemu. Na terenach tych osiedlali się głównie Niemcy przybywający z Brandenburgii, Śląska i Pomorza, ale także Polacy.
Opalenica. Urząd Miejski.
Opalenica położona jest w odległości 37 kilometrów od Poznania (N 52°19' E 16°24' Okrąg: N 52°18'33" E 16°24'20"). Administracyjnie należy do powiatu nowotomyskiego. Gmina Opalenica sąsiaduje z następującymi gminami: Nowy Tomyśl, Kuślin (powiat nowotomyski), Duszniki (powiat szamotulski), Buk (powiat poznański), Granowo i Grodzisk Wlkp. (powiat grodziski).
Kuślin. Gmina z lotu ptaka
Pierwsze wzmianki o poszczególnych miejscowościach wchodzących w skład gminy Kuślin pochodzą z początku XV wieku. W trakcie budowy autostrady A-2 odkryto tutaj liczne ślady kultury łużyckiej. W latach 1886-1995 przez teren gminy przebiegała trasa kolejki wąskotorowej relacji Opalenica - Trzcianka – Lwówek oraz jej rozgałęzienia do Dusznik i Nowego Tomyśla.
Miedzichowo. Rodzinny relaks na rowerze.
Gmina Miedzichowo dysponuje licznymi walorami, które kwalifikują ją do terenów doskonale nadających się dla celów turystyczno-rekreacyjnych. Bez wątpienia jest to region, który w pełni zasługuje na miano Krainy Jezior i Lasów. Historia gminy Miedzichowo ściśle wiąże się z dużymi obszarami leśnymi, dominującymi w regionie. Przez lata powstawały tu liczne wsie olenderskie.
Miedzichowo. Klaudia Fertig. Jak piękny jest las.
Gmina Miedzichowo dysponuje licznymi walorami, które kwalifikują ją do terenów doskonale nadających się dla celów turystyczno-rekreacyjnych. Bez wątpienia jest to region, który w pełni zasługuje na miano Krainy Jezior i Lasów. Historia gminy Miedzichowo ściśle wiąże się z dużymi obszarami leśnymi, dominującymi w regionie. Przez lata powstawały tu liczne wsie olenderskie.
Lwówek. Kościół Brody.
W średniowieczu miasto nosiło nazwę Lwów, zaś od połowy XVI w. przyjęła się powszechnie nazwa Lwówek. Herbem gminy jest złoty gryf w pozycji stojącej. Cała postać umieszczona jest na błękitnej tarczy. Lwówek należy do grupy najstarszych miast w Wielkopolsce. Jego historia sięga XI w. Prawa miejskie uzyskał w 1414 r.
Pniewy. Kościół Św. Wawrzyńca w Pniewach
Po raz pierwszy Pniewy zostały wymienione z nazwy w 1256 roku, mimo iż początki tej osady sięgają XII wieku. Lokalizacja przy ważnym szlaku handlowym prowadzonym z Poznania do Frankfurtu nad Odrą miała istotne znaczenie gospodarcze w X-XIV w. Miasto w przeważającym stopniu zamieszkiwali Polacy, dopiero w XVII i XVIII wieku zaczęła tu osiedlać się ludność żydowska oraz w znikomym stopniu osadnicy niemieccy.
- Strona główna
- Aktualności
- Lokalna strategia rozwoju 2014-2020
- Konkurs Z pandemią w tle
- Archiwum
- Dokumenty KOLD
- Promocja KOLD
- Kontakt
- Galerie
- Działaj Lokalnie
- Erasmus
- Wyniki naborów PROW-Leader
- Prezentacje ze szkoleń
- Wnioski 2014-2020
- Program PROW
- Organy i członkowie Stowarzyszenia
- Niezbędnik beneficjenta PROW 2014-2020
- Informacja dotycząca przetwarzania danych osobowych
Do prawidlowego działania quizu może być potrzebny Flash Player.
Odwiedziło nas 6285874 osób.
Niewierz
dodano: 2011-11-04 11:10
Wiele wskazuje na to, że osadnictwo w okolicach dzisiejszego Niewierza rozwijało się już w czasach prehistorycznych. Z przełomu wieków XI i XII pochodzi grodzisko, które stanowiło część przedpola obronnego grodu w Poznaniu. Podczas przeprowadzonych wykopalisk znaleziono szczątki ceramiki pochodzącej z okresu wczesnego średniowiecza.
Wieś była własnością szlachecką, a w XIX wieku została przejęta przez ród Gintrowiczów.
W 1866 roku Niewierz należał do hrabiny Izabelli Tyszkiewicz. Po pierwszej wojnie światowej wieś stała się własnością Skarbu Państwa. W 1926 roku majątek stanowił własność Aleksandra Szranta i liczył 277 hektarów. Tuż przed wybuchem drugiej wojny światowej majątek stanowił własność Stanisława Gutsche. W czasie drugiej wojny po rodzinie Janiszewskich zajęła go baronowa Heyder.
Jedną z atrakcji wsi jest parterowy dwór murowany pochodzący z drugiej płowy XIX wieku. Od strony ogrodu posiada on wysuniętą część w kształcie połowy ośmiobocznej baszty. Cały obiekt jest mocno zniszczony.
W pozostałościach dawnego parku podworskiego, który przed laty zajmował powierzchnię około 2 hektarów znajdują się pomnikowe okazy drzew. Są to dwa buki o średnicy około 400 centymetrów i wysokości prawej 20 metrów, dwa dęby o obwodach 250 centymetrów i wieku przekraczającym dwieście lat. Ponadto godne uwagi są dwa modrzewie europejskie o obwodach około 200 centymetrów i wysokości przekraczającej 15 metrów. Przed wjazdem do dawnego dworku znajduje się aleja klonowa składająca się z 11 drzew. Tuż przed resztkami bramy wjazdowej znajdują się dwie topole o obwodach przekraczających 400 centymetrów.
Dawniej dwór był otoczony murem o ażurowej konstrukcji, z której obecnie pozostały drobne elementy. Na bramie wjazdowej znajdował się inicjał pierwszego z właścicieli S. Janiszewskiego.
