Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich: Europa inwestująca w obszary wiejskie". Instytucja Zarządzająca PROW 2014-2020 - Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Funkcjonowanie LGD współfinansowane jest ze środków Unii Europejskiej w ramach działania 19 Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER, poddziałania 19.4 „Wsparcie na rzecz kosztów bieżących i aktywizacji” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.
Pałac w Posadowie.
Tą jedną z najoryginalniejszych siedzib wielkopolskich zbudował dla Władysława Łąckiego w latach 1869-1870 Stanisław Hebanowski, zapewne według projektów przywiezionych przez Łąckiego z Francji. Herby, Łąckiego Korzbok (trzy karpie) i Drogosław (strzała) jego żony Antoniny ze Skórzewskich, umieszczone są w elewacji frontowej pałacu.
Pałac Duszniki
Kościół w Pniewach
Kuślin. Gmina z lotu ptaka
Pierwsze wzmianki o poszczególnych miejscowościach wchodzących w skład gminy Kuślin pochodzą z początku XV wieku. W trakcie budowy autostrady A-2 odkryto tutaj liczne ślady kultury łużyckiej. W latach 1886-1995 przez teren gminy przebiegała trasa kolejki wąskotorowej relacji Opalenica - Trzcianka – Lwówek oraz jej rozgałęzienia do Dusznik i Nowego Tomyśla.
Miedzichowo. Rondo.
Gmina Miedzichowo dysponuje licznymi walorami, które kwalifikują ją do terenów doskonale nadających się dla celów turystyczno-rekreacyjnych. Bez wątpienia jest to region, który w pełni zasługuje na miano Krainy Jezior i Lasów. Historia gminy Miedzichowo ściśle wiąże się z dużymi obszarami leśnymi, dominującymi w regionie. Przez lata powstawały tu liczne wsie olenderskie.
Nowy Tomyśl. Muzeum Wikliniarstwa i Chmielarstwa
W przeszłości obecne tereny Nowego Tomyśla pokrywały duże obszary, a na terenach tych można odnaleźć ślady wczesnego osadnictwa pochodzące sprzed 11 tysięcy lat. Potwierdzeniem tego są zachowane ślady, a wśród nich groby skrzynkowe z okolic Wytomyśla. Na dobre teren ten zagospodarowany został dopiero w XVIII wieku, dzięki osadnictwu olęderskiemu. Na terenach tych osiedlali się głównie Niemcy przybywający z Brandenburgii, Śląska i Pomorza, ale także Polacy.
Lwówek. Zegar.
W średniowieczu miasto nosiło nazwę Lwów, zaś od połowy XVI w. przyjęła się powszechnie nazwa Lwówek. Herbem gminy jest złoty gryf w pozycji stojącej. Cała postać umieszczona jest na błękitnej tarczy. Lwówek należy do grupy najstarszych miast w Wielkopolsce. Jego historia sięga XI w. Prawa miejskie uzyskał w 1414 r.
Pniewy. Jezioro.
Po raz pierwszy Pniewy zostały wymienione z nazwy w 1256 roku, mimo iż początki tej osady sięgają XII wieku. Lokalizacja przy ważnym szlaku handlowym prowadzonym z Poznania do Frankfurtu nad Odrą miała istotne znaczenie gospodarcze w X-XIV w. Miasto w przeważającym stopniu zamieszkiwali Polacy, dopiero w XVII i XVIII wieku zaczęła tu osiedlać się ludność żydowska oraz w znikomym stopniu osadnicy niemieccy.
Kuślin. Gmina z lotu ptaka
Pierwsze wzmianki o poszczególnych miejscowościach wchodzących w skład gminy Kuślin pochodzą z początku XV wieku. W trakcie budowy autostrady A-2 odkryto tutaj liczne ślady kultury łużyckiej. W latach 1886-1995 przez teren gminy przebiegała trasa kolejki wąskotorowej relacji Opalenica - Trzcianka – Lwówek oraz jej rozgałęzienia do Dusznik i Nowego Tomyśla.
Miedzichowo. Wspaniałe lasy na grzyby!
Gmina Miedzichowo dysponuje licznymi walorami, które kwalifikują ją do terenów doskonale nadających się dla celów turystyczno-rekreacyjnych. Bez wątpienia jest to region, który w pełni zasługuje na miano Krainy Jezior i Lasów. Historia gminy Miedzichowo ściśle wiąże się z dużymi obszarami leśnymi, dominującymi w regionie. Przez lata powstawały tu liczne wsie olenderskie.
Nowy Tomyśl. Chata olęderska w Sękowie
W przeszłości obecne tereny Nowego Tomyśla pokrywały duże obszary, a na terenach tych można odnaleźć ślady wczesnego osadnictwa pochodzące sprzed 11 tysięcy lat. Potwierdzeniem tego są zachowane ślady, a wśród nich groby skrzynkowe z okolic Wytomyśla. Na dobre teren ten zagospodarowany został dopiero w XVIII wieku, dzięki osadnictwu olęderskiemu. Na terenach tych osiedlali się głównie Niemcy przybywający z Brandenburgii, Śląska i Pomorza, ale także Polacy.
Opalenica. Urząd Miejski.
Opalenica położona jest w odległości 37 kilometrów od Poznania (N 52°19' E 16°24' Okrąg: N 52°18'33" E 16°24'20"). Administracyjnie należy do powiatu nowotomyskiego. Gmina Opalenica sąsiaduje z następującymi gminami: Nowy Tomyśl, Kuślin (powiat nowotomyski), Duszniki (powiat szamotulski), Buk (powiat poznański), Granowo i Grodzisk Wlkp. (powiat grodziski).
Kuślin. Gmina z lotu ptaka
Pierwsze wzmianki o poszczególnych miejscowościach wchodzących w skład gminy Kuślin pochodzą z początku XV wieku. W trakcie budowy autostrady A-2 odkryto tutaj liczne ślady kultury łużyckiej. W latach 1886-1995 przez teren gminy przebiegała trasa kolejki wąskotorowej relacji Opalenica - Trzcianka – Lwówek oraz jej rozgałęzienia do Dusznik i Nowego Tomyśla.
Miedzichowo. Rodzinny relaks na rowerze.
Gmina Miedzichowo dysponuje licznymi walorami, które kwalifikują ją do terenów doskonale nadających się dla celów turystyczno-rekreacyjnych. Bez wątpienia jest to region, który w pełni zasługuje na miano Krainy Jezior i Lasów. Historia gminy Miedzichowo ściśle wiąże się z dużymi obszarami leśnymi, dominującymi w regionie. Przez lata powstawały tu liczne wsie olenderskie.
Miedzichowo. Klaudia Fertig. Jak piękny jest las.
Gmina Miedzichowo dysponuje licznymi walorami, które kwalifikują ją do terenów doskonale nadających się dla celów turystyczno-rekreacyjnych. Bez wątpienia jest to region, który w pełni zasługuje na miano Krainy Jezior i Lasów. Historia gminy Miedzichowo ściśle wiąże się z dużymi obszarami leśnymi, dominującymi w regionie. Przez lata powstawały tu liczne wsie olenderskie.
Lwówek. Kościół Brody.
W średniowieczu miasto nosiło nazwę Lwów, zaś od połowy XVI w. przyjęła się powszechnie nazwa Lwówek. Herbem gminy jest złoty gryf w pozycji stojącej. Cała postać umieszczona jest na błękitnej tarczy. Lwówek należy do grupy najstarszych miast w Wielkopolsce. Jego historia sięga XI w. Prawa miejskie uzyskał w 1414 r.
Pniewy. Kościół Św. Wawrzyńca w Pniewach
Po raz pierwszy Pniewy zostały wymienione z nazwy w 1256 roku, mimo iż początki tej osady sięgają XII wieku. Lokalizacja przy ważnym szlaku handlowym prowadzonym z Poznania do Frankfurtu nad Odrą miała istotne znaczenie gospodarcze w X-XIV w. Miasto w przeważającym stopniu zamieszkiwali Polacy, dopiero w XVII i XVIII wieku zaczęła tu osiedlać się ludność żydowska oraz w znikomym stopniu osadnicy niemieccy.
Do prawidlowego działania quizu może być potrzebny Flash Player.
Odwiedziło nas 6283146 osób.
dodano: 2011-11-04 11:10
Po raz pierwszy nazwa ta pojawia się w zachowanych dokumentach około 1253 roku. Rozkwit wsi datuje się od końca XIX wieku, kiedy to na tym terenie zostaje założony majątek folwarczny w skład, którego wchodził między innymi zakład kołodziejski, kuźnia oraz gorzelnia. Część z tych zakładów pracowała do końca XX wieku.
W zachodniej części Ceradza Dolnego znajdują się dawne zabudowania majątku. W jego skład wchodzi murowany spichlerz z 1907 roku, na dole budynku usytuowana była dawna chlewnia. Zabudowania kuźni powstały w 1900 roku. Oprócz tego nad okolicą góruje komin dawnej gorzelni zbudowanej w 1905 roku. Komin ma wysokość 30 metrów, a wnętrze dawnej gorzelni zostało przebudowane. Dziś obiekt nie jest wykorzystywany.
Bardzo dobrze zachowany dawny park dworski, posiada bardzo urozmaicony drzewostan. W parku rosną dęby, jesiony, topole, brzozy, buki, graby, osiki oraz lipy. Na odcinku około 200 metrów rozciąga się aleja jesionowa, a równolegle do niej jest aleja grabowa. Jako pomniki przyrody uznaje się dąb szypułkowy mający w obwodzie ponad 4 metry, oraz drugi okaz tego samego drzewa mający w obwodzie ponad 3 metry. W głębi parku rozciągającego się na przestrzeni około 6 hektarów rosną olbrzymi jesion mający w obwodzie około 400 centymetrów oraz lipa, której obwód wynosi 300 centymetrów.
Przy wejściu do parku znajduje się kapliczka.
W okolicy Ceradza Dolnego i Grzebieniska znajduje się wiele pozostałości po działaniach prowadzonych przez księdza Zygmunta Humerczyka. Jednym z nich jest poniżej przedstawiony pomnik.